Bazylika Św. Piotra
Watykan to wzgórze, które było powszechnie pogardzane. Niekorzystny klimat, grunt bagnisty, zarośnięty krzakami i nienadający się pod budowę. Swoiste peryferia antycznego miasta Rzymu. W tych okolicach rzeka Tyber wciąż wylewała. Na przełomie tysiącleci Agrypina Starsza buduje u podnóży wzgórza Watykańskiego cyrk, później nazwany cyrkiem Nerona. U początków naszej ery Watykan staje się pogańską nekropolią, gdzie po męczeńskiej śmierci został pochowany Św. Piotr. Rzymskie groby przypominały domy jednak przestępców – za takiego był uważany Piotr - chowano w zwykłych zagłębieniach w ziemi. 100 – 150 lat po śmierci Piotra Apostoła nad jego grobem wzniesiono czerwony mór oporowy, na którym oparto rodzaj nagrobnego pomnika zwanego trofeum. Około roku 300 cesarz Konstantyn nakazuje budowę Bazyliki na miejscu. Przypominam, że miejsce było bagniste. Zatem budowa bazyliki na takim gruncie wiązała się z licznymi trudnościami, jednak nikomu nawet przez myśl nie przeszło przeniesienie szczątków Apostoła.
Rekonstrukcja Bazyliki Konstantyna |
Michał Anioł projektuje Bazylikę na planie krzyża greckiego.
Jednak ani Projekt Michała Anioła ani Leonarda da Vinci ani Bramantego nie został zrealizowany. Kolejny projekt wykonał Maderno wykorzystując projekt Michała Anioła z tą zmianą, że kształt krzyża greckiego zamieniono na krzyż łaciński. Czyli powiększono nawy o dwie kaplice. Maderno wykonał fasadę Bazyliki. W VII wieku został wybudowany 20 metrowy baldachim nad grobem Piotra Apostoła projektu Berniniego W 1626 Bazylika zostaje poświęcona przez papieża Urbana VIII.
Plac św. Piotra powstał według projektu Berniniego w latach 1655-1667. Plac otoczony jest kolumnadą Berniniego symbolizującą ręce Kościoła przygarniające pątników z całego świata zdążających do Watykanu od ulicy Via della Conciliazione (Droga Pojednania)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz